Het is een verhaal zo oud als tijd-jongen ontmoet meisje, jongen en meisje dateren gelukzalig, jongen en meisje lijken het niet te laten werken, maar kunnen ook niet helemaal van elkaar weg lopen, zodat ze het verzinnen en dan breken. ga zo maar door ad nauseum.
Gelukkig is het niet zo gewoon voor iedereen, maar voor sommigen van ons - roept de hand schuldig op - is de on-again, off-again relatie maar al te bekend.
Sommige deskundigen noemen het 'relatie fietsen', maar ik verwijs ernaar naar het ware absolute slechtste hoe ik hier GAHD kreeg. Ik kan twee relaties bedenken waar ik in heb gezeten die deze aparte, verslavende push en pull had, en behalve dat het vermoeiend is, kijk ik terug op deze dynamische, wilde, epische verspilling van mijn tijd (en zijn).
Dus of je dit eerder hebt meegemaakt (#solidarity), of je bent een on-again / off-again rookie (#saveyourself), hier zijn enkele waarheden die ik heb opgedaan uit mijn ervaring:
Bijna telt niet.
Ik weet niet zeker of Brandy dit type relatie-wip in gedachten had toen ze deze teksten zong, maar de schoen past wel. ÑNiemand zegt dat iemand zich niet echt goed gedraagt, en het brengt een paar hele lelijke kanten van mensen naar boven. Als er iets is dat ik door deze ervaringen heb geleerd, is het dat je er in bent of dat je uit bent. In het midden liggen, of ping-pongen tussen de twee zal je uiteindelijk gek maken.
Wat is veel belangrijker dan wat er zou kunnen zijn
Voor mij, toen ik betrapt werd in deze verzoenende / verbrokkelende relaties, was een groot deel van wat me op de been hield dit grootse idee van wat mogelijk was wat we konden zijn. Maar samen met die gedachten is een altijd aanwezige, zo niet, die echt geen geweldige manier van leven is. Begrijp me niet verkeerd, het is een goede eigenschap om het beste in mensen te zien; om te zien wat hun potentieel is - maar een veelvoorkomend stukje relatie-advies is dat je iemand kiest voor wie ze nu zijn en niet jouw ideale, ooit versie van hen. En voor mij was een veel voorkomend symptoom van het on-again dat ik mezelf ervan overtuigde dat er ooit een keer om de hoek was.
Relatieproblemen verdwijnen niet zomaar.
Zo vaak kan de romantiek en filmmagie van hereniging met je ex zo overweldigend overkomen dat je vergeet dat de dingen die niet werkten toen je uit elkaar ging, nog steeds aanwezig zijn (wat meestal het geval is). Dus als er geen tijd of werk of therapie of wijzigingen zijn aangebracht, als het sprookjesachtige stofje van verzoening onvermijdelijk tot rust komt, blijft er dezelfde verbroken relatie, dezelfde problemen en meestal hetzelfde einde.
Liefde is niet genoeg.
Begrijp me niet verkeerd, liefde is belangrijk. Zowel 'verliefd' voelen als echt van iemand houden zijn van cruciaal belang voor een goede relatie. Maar iets dat me echt dwarsboomde, was geloven dat liefde voldoende was, zelfs als andere belangrijke elementen ontbraken (vertrouwen, veiligheid, prioriteiten, enz.). Ja, het is buitengewoon moeilijk om iemand van wie je houdt los te laten, maar die gevoelens alleen maken geen sterke (of betrouwbare of vervullende) relatie..
Er is 'weer bij elkaar komen' en dan is er 'hier gaan we weer'.
Voor mij is er een groot verschil tussen een eenmalige reünie (de tijd nemen om aan dingen te werken, of na jaren weer herenigen) en de rigamarool van een on-again / off-again koppel. Mensen beëindigen relaties en veranderen hun gedachten (of hun manieren) en verzoenen zich en het komt uit, maar het lijkt me dat als je de break-up / make-up-dans verschillende keren hebt gedaan, je waarschijnlijk de geschiedenis gewoon opnieuw zult herhalen en opnieuw. Oh, en die ene vriend die jarenlang haar vriendje jarenlang heeft gedate en uiteindelijk met hem getrouwd is, is waarschijnlijk de uitzondering op de regel.
Je kunt jezelf onzeker maken.
Toen ik jonger was, betwijfel ik of ik ergens op mijn lijst met eigenschappen die ik bij een partner had gewenst, stabiel of veilig zou hebben vermeld. Ik was weliswaar op zoek naar een hoge passie en opwinding en jongen heb ik het gevonden. Helaas waren er naast de hoge hoogtepunten ongelooflijk lage dieptepunten. En als je merkt dat je constant wacht tot de andere schoen valt (hij zal het opnieuw beëindigen, of van gedachten veranderen, of we zullen opnieuw hetzelfde 'deal-breaking' gevecht hebben), word je een schaduw van je oude zelf. Aan het einde van een recente tumultueuze relatie herkende ik mezelf nauwelijks. En ik weet dat het voelt alsof iemand je onveilig of gek maakt, maar met perspectief zie ik de vele momenten en keuzes waarbij ik toestond dat de relatie dynamisch was om te zijn wat het was en mezelf in essentie mezelf liet verliezen. Niet om te klinken als een naschoolse special maar je kunt de cyclus beëindigen.
Acties> woorden.
Neem het van een schrijver, woorden zijn gemakkelijk. Actie kost echter veel meer werk en houdt dus veel meer gewicht in. Als het gaat om relaties, zorg er dan voor dat je observeert wat je partner aan het doen is versus wat ze beloven. Herenigd worden na een breuk kan zo zwaar zijn aan de bloemrijke woorden en excuses en beloften, dat je gewoon kunt aannemen dat deze persoon duidelijk zal doen wat ze zeggen (spoiler alert: als ze dat nog niet gedaan hebben, zullen ze dat waarschijnlijk niet meer doen.)
Aan het einde van de dag zal alles wat groot genoeg blijft om ooit je relatie te beëindigen, waarschijnlijk sterk genoeg blijven om het (opnieuw) te beëindigen. Of het nu iets ontbreekt of met je hoofd tegen dezelfde argumentmuur aanzit, het kan heel bevrijdend zijn om gewoon een schop een schop te noemen en je hand te vouwen (een slordige pokermetafoor, maar ga er gewoon mee akkoord.) Laatste gedachten: weet wat je waard bent, don niet settelen, en al die andere warme quotes die je later op instagram zult zien (maar echt).
Ok laten we praten: ben je in een van deze relaties geweest? Wat denk je dat je in de cyclus hebt gehouden? Wat is het grootste wat je hebt geleerd? Sla met je wijsheid..