Autocorrectie is echt een technologische vooruitgang die bijna iedereen dagelijks gebruikt en soms zelfs zonder het te beseffen. Ik schat dat ik tijdens de gemiddelde dag van het werk bijna 50 correcties in e-mails en documentatie moet hebben, spellingscontrole, automatische correctie of grammaticale manipulatie. Hoezeer we het proces ook haten, soms is het echt zoveel hulp voor ons allen, maar waar komt het vandaan? Het is zo'n indrukwekkend concept, wie heeft deze technologie ontwikkeld? Wel, dat is wat we hier zijn om uit te vinden. De oprichter was eigenlijk een heer die bij het begin van het werk voor Microsoft werd toegewezen aan de afdeling Word, zijn naam is Dean Hachamovitch.
Dean Hachamovitch baseerde zijn concept op een concept dat al in Word bestond; de woordenlijst. Hachamovitch zag dat de woordenlijst kon worden gemanipuleerd om typefouten te corrigeren. Hij schreef een stukje codering ontworpen om 'teh' naar 'the' te corrigeren door op de linkerpijl en F3 te drukken, later met behulp van de spatiebalk nadat hij zich realiseerde dat de spatiebalk zelf een sleutel is die wordt gebruikt om woorden van elkaar te scheiden en die kan worden gebruikt om correcties te forceren. Hachamovitch vond een paar veel voorkomende fouten, waaronder; gescheiden versus gescheiden. Dit was het moment waarop autocorrectie werd geboren en met de enorme dominantie van Microsoft (MS) als bedrijf is het nauwelijks verrassend dat het zo'n succes was. Hij probeerde zelfs de benarde situatie van het per ongeluk caps lock te bestralen, zodat het zichzelf onmiddellijk aanpaste na het indrukken van de spatiebalk, dus DAn LEwis werd Dan Lewis.
Op een dag ging Hachamovitch in het autocorrectiewoordenboek van zijn manager en bracht enkele wijzigingen aan. Dus toen 'Dean' werd ingevoerd, veranderde het in 'Mike', een van de medewerkers van Dean, en vice versa. Deze grap signaleerde het begin van de grappige kant van autocorrectie. De caps lock correction-functie had een groot probleem, hoe zou het omgaan met uitzonderingen zoals cd's en andere noodzakelijke hoofdwoorden? Christopher Thorpe, een stagiair, was verantwoordelijk voor het maken van een hoofdlijst van deze specifieke woorden. Thorpe schreef een script met alle aangepaste gebruikershandleidingen van het MS-personeel en voerde deze na een beetje bewerking in een corpus in, deze lijst begon met woorden als 'abuzz' en 'acidhead'. Latere versies van Word werden nog efficiënter, veranderende problematische homofoonzinnen zoals 'hun was 'naar' er was '.
Als het op obsceniteiten aankwam, wilde Word ze opnemen in zijn revolutionaire functie zonder een correctie aan te bieden, om voor de hand liggende redenen. De oplossing was om de lijst 'Woorden die niet moeten worden gemarkeerd of gesuggereerd' verder te ontwikkelen. Als u een zogenaamd ondeugdelijk woord verkeerd typt, wordt het woord onjuist weergegeven en onderstreept in rood, maar er worden geen alternatieven gegeven. Word '97 zag veel - met name politici - het Cupertino-effect gaan opmerken. Dit is waar 'samenwerking' als onjuist zou worden gemarkeerd en Cupertino als een correctie. De term Cupertino-effect is nu een echt ding, wat betekent dat een verkeerde suggestie of vervanging door een spellingcontroleur, autocorrectie of voorspellende tekstfunctie, het verbaast me altijd hoe deze termen tot stand komen.
De vreugde van het samenstellen van deze lijsten, of het nu de 'woorden zijn die noch gemarkeerd noch gesuggereerd moeten worden', of de moderne woorden, zijn die van iemand, zelfs de heer Thorpe zelf, ontgroeid met petabytes, 250 bytes, van openbare woorden die statistisch worden onderzocht om te bepalen wanneer men populair genoeg is om een vervanger te worden. Veel dingen worden overwogen bij het bepalen of een woord kan worden aangeboden als een alternatief of autocorrectie, waaronder; toetsenbordlocatie, fonetische overeenkomst en eenvoudig de populariteit van een woord. Uiteindelijk kunnen sommige alternatieven zelfs worden geschrapt ten gunste van anderen. Apple gebruikt nu een op maat gemaakte, "contextuele" autocorrectie die de taal die u gebruikt met sommige mensen en niet anderen, bijvoorbeeld die gebruikt met vrienden en geen collega's, realiseert..
Tegenwoordig is overal het belang van autocorrectie. Het heeft zelfs degenen beïnvloed om hun eigen taal te creëren, bijvoorbeeld een blog commentator in het taallog zei over het horen van een heel Aziatisch dialect, waarbij de lokale jeugd de eerste suggestie gebruikte om een soort geheime slang te creëren..
In navolging van de autocorrectie- en spellingcontrole van Word, hebben veel andere bedrijven en concepten het succes of de algehele werking ervan voor eigen gebruik benut. Google Docs bijvoorbeeld hebben een functie ingebouwd waarmee gebruikers afkortingen kunnen programmeren en wanneer ze worden gebruikt, worden ze automatisch volledig uitgeschreven, dus WLAC zou 'we love autocorrect' worden. Mobiele telefoons, vooral sinds het begin van 2010, hebben de technologie naast voorspellende tekst aangepast, waarbij Apple zelfs patenten bezat voor de manier waarop hun apparaten tekstinvoer verwerken.
Ik heb nu een hernieuwde waardering voor alleen het vermogen en het vakmanschap dat in dit nuttige stukje technologie is gestoken, en ja, ik vind autocorrectie echt een technologie, het is misschien niet zo revolutionair als de pc, maar het maakte de taak om te bewijzen theoretisch zo veel gemakkelijker. Het probleem is dat mobieltjes achteruit lijken te gaan met hun autocorrectie, met veel meer aandacht voor spellingscontrole en voorspellende tekst dan voor eenvoudige correctie. Ik denk dat elke tekstverwerker veel dank verschuldigd is aan de heer Hachamovitch en de volgende keer dat iets dat ik opzettelijk correct opschrijf automatisch wordt gecorrigeerd, zal ik er niet alleen geïrriteerd door raken en de naam van Microsoft vervloeken, het zal een moment zijn van reflectie van hoe verbluffend dit concept is en hoe, om eerlijk te zijn, de autocorrectie zijn werk correct doet ten minste 90% van de tijd, en niet alles kan perfect zijn. Ja, tijdens het schrijven hiervan heb ik inderdaad een groot aantal autocorrecties gehad en daar ben ik trots op.