Fijne maart, Everygirls! De lente is net om de hoek en ik ben heel opgewonden, maar met warmer weer en wilde bloemen komt de overweldigende verleiding om die resoluties van 2016 op te geven - met name de resolutie om één boek per maand te lezen, vooral wanneer Instagram en SnapChat je naam blijven noemen in plaats daarvan.
Waarop ik zeg: blijf sterk! Ik ben hier bij jou en we zitten hierin samen.
Voor de maand februari koos ik ervoor om een klassieker, die al jaren op mijn lijst stond, te lezen, ik had jaren geleden echt moeten lezen.
Ik weet waarom de gekooide vogel zingt door Maya Angelou is het eerste deel van haar non-fictie, autobiografische serie. Gesitueerd in het afgezonderde zuiden in de jaren 1930, beschrijft het de jeugd van Angelou, gevormd door liefde, trauma en systemische discriminatie.
Als opgroeien pijnlijk is voor het Southern Black-meisje, is het zich bewust zijn van haar verplaatsing de roest op het scheermes die de keel bedreigt.
Na de ontbinding van het huwelijk van haar ouders verhuisde de jonge Angelou met haar broer Bailey naar het slaperige stadje Stamps, Arkansas om bij haar oma te wonen, een vrome en hardwerkende vrouw die eigenaar was van de winkel van de stad. Terwijl Angelou snel de lezers op de hoogte bracht dat haar opvoeding prettiger was dan die van de armere leden van de stad, deed ze geen enkele moeite om lezers te beschermen tegen de donkerste gebeurtenissen in haar jonge leven, die ze vertelde met hetzelfde poëtische proza als zij de luchthartige deed , lach-uit-luidsmaatregelen.
Als opgroeien pijnlijk is voor het Southern Black-meisje, is het zich bewust zijn van haar verplaatsing de roest op het scheermes die de keel bedreigt. Het is een onnodige belediging, schreef ze. Dit is slechts een van de vele zinnen in de roman die op onrechtvaardigheid wijzen met een hartverscheurende vaardigheid en eenvoud die ik alleen kon droom van het beheersen als schrijver.
Ik hield van dit boek en las het in ongeveer drie dagen. Angelou's hypnotiserende literaire stem voert je door elk hoofdstuk, en hoewel ze onbevreesd complexe (en zelfs taboe) onderwerpen aanpakt, schrijft ze op een manier die relatable is, niet sprekend op haar lezers.
Angelou's boek was een venster op een wereld die ik nog nooit heb gekend en die ik zelden heb overwogen, maar het was ook een coming-of-age verhaal dat op de diepste niveaus toesloeg, omdat de pijn van het opgroeien, van uitgerekt en gevormd en uitgedaagd worden door nieuwe ervaringen, is universeel.
Ik redeneerde dat ik een beetje jeugd had opgegeven voor kennis, schrijft Angelou. Maar mijn winst was waardevoller dan mijn verlies.
Dus wat is de toekomst voor maart
We vroegen op onze Instagram wat jullie allemaal aan het lezen zijn (en wat we deze maand zouden moeten lezen) en we hebben geluisterd! Een overweldigend aantal van jullie zei dat je Rising Strong op je lijst had staan of al op je boekenplank stond.
Ik kijk ernaar uit om uit deze comfortzone te stappen (ik blijf meestal bij historische fictie en autobiografieën) met deze! Ik hoop dat je leest. Vergeet niet om uw voortgang op sociale media op te nemen met #TheEverygirlReads, en voel je vrij om contact met me op te nemen op Twitter en Instagram als je een leesvriend wilt.
Veel leesplezier!