Toen ik dit voor het eerst hoorde, dacht ik dat het nepnieuws was. Maar na een beetje graven en lezen was ik meer dan verkocht.
Als je naar de twee afbeeldingen hierboven kijkt, kun je het voor en na zien van wat er gebeurt als iemand een lepel met olie in een woelig meer legt. Je kunt zien dat in een ring rond zijn boot kalm water in een uitgestrekte cirkel is.
Dus waarom gebeurt dit?
Kortom, als ze in het water vallen, kloppen de oliemoleculen niet samen, maar spreiden ze zich uit om een laag te vormen die slechts één molecuul dik is. Deze oliemoleculen keren allemaal over op hun negatief geladen hoofden en ze staan bovenop de positief geladen waterdeeltjes (zoals moleculaire magneten). Hierdoor spreidt de olie zich uit over het meer om een film te vormen over het wateroppervlak die slechts één enkele molecuul dik is, wat betekent dat je kunt berekenen hoe groot een enkele molecule olie is door dit te doen.
Dus, bijvoorbeeld, de lepel die door één tester werd gebruikt, was ongeveer 0,39 inch (1 cm) hoog en de cirkel van olie die hij op het water creëerde, was ongeveer een halve hectare breed. Wanneer je dit opdeelt in de gebruikte eetlepel, zou het ruwweg vijf miljoen keer de eetlepel vullen, wat betekent dat één molecuul één vijf miljoenste van een centimeter zou zijn.
Waarom kalmeert de olie het water?
Meestal bouwt de wind golven op door grip te krijgen op het wateroppervlak en deze te verplaatsen, maar de laag oliemoleculen bovenop het water fungeert als een blokker voor de tractie van de wind, simpelweg door de olielaag te verplaatsen in plaats van golven te maken.
Het is een behoorlijk interessante truc, en het is historisch gezien door alle manieren van mensen om verschillende redenen gebruikt.
Benjamin Franklin, pionier van elektriciteit, gebruikte dit stukje knowhow om mensen te beroven. Hij zou mensen vertellen dat hij een schokkerig meer kon kalmeren met de aanraking van zijn wandelstok, een klein flesje olie op de bodem van zijn wandelstok bewaarde dat op het wateroppervlak zou komen als hij erop tikte, waardoor hij eruitzag als een goochelaar of een of andere woelige, water-kalmerende God.
Deze truc is ook op nuttiger manieren gebruikt dan het grapje van Benjamin Franklin. Zeelieden, wanneer ze de ruigste zeeën steunen, zouden al hun frituurolie in het water dumpen om de golven tegen te houden, ze en hun vaartuig wat uitstel te bezorgen.
Sommige schepen zouden zelfs meerdere vaten olie voor dit doel dragen.
Naast deze eerdere historische toepassingen, wordt de wetenschap hierachter goed benut in onze moderne samenleving. Door een éénlagige dikke oliefilm of een kleiner molecuul (zoals magnesiumfluoride) op glas te zetten, ontstaat er iets dat bekend staat als 'onzichtbaar glas', dat nauwelijks weerkaatst of verblindt..
Dit komt omdat de reflectie van het glas en de reflectie van de laag bovenop het glas in wezen opheffen. Dit is het type glas dat wordt gebruikt voor telefoon- en tabletschermen, laptops en brillen.
Dus daar heb je het mensen; een lepel olie kan een krakkemikkig meer kalmeren, en de toepassingen van dit sierlijke stukje hapklare kennis variëren van praktische grapjes tot het maken van smartphoneschermen!