De zebravis is een tropische zoetwatervis die deel uitmaakt van de minnow familie. Inheems in de Himalaya-regio, zijn ze van nature ondiep vissen en hebben de neiging om te leven in ondiepe vijvers en stilstaand water en vaak de meest voorkomende vis in de wateren die ze bewonen. Ze zijn populaire aquariumvissen, omdat ze robuust en winterhard zijn en ook mooi voor de ogen. Het is een alleseter, die veel verschillende dingen eet, van modder en zand, insecten en spinachtigen, planten en algen tot vissenschubben en zelfs rotzooi.
Zebravissen hebben 25 chromosomen en hun genoom bestaat uit ongeveer 1,5 x 10 miljard basenparen, vergeleken met zoogdiergenoomgroottes van ongeveer 3 x 10 miljard basenparen. Dit is nogal ongelofelijk omdat ze zo'n klein organisme zijn in vergelijking met veel van de zoogdierorganismen die er zijn.
Zebra's worden ook veel gebruikt in modern medisch en wetenschappelijk onderzoek. Een voorbeeld hiervan is begin 2007, toen een team van Chinese onderzoekers de zebravis genetisch aanpaste om ze als oestrogeenmarkers te gebruiken - de zebravis zou groen worden als hij in water vervuild was met oestrogeen! Dit hielp hen de omvang van de oestrogeenverontreiniging in meren en rivieren rond het Fudan-gebied in China te identificeren, waardoor de oorzaak van de mannelijke onvruchtbaarheid in deze gebieden werd gekoppeld.
De reden dat de zebravis zo bedreven is in het gebruik van medisch onderzoek is te wijten aan verschillende genetische factoren. Deze factoren omvatten zaken als hun korte levensduur en de transparantie van hun embryo's. Veel verschillende mutaties die de embryonale ontwikkeling verstoren, zijn geïsoleerd in de zebravis omdat veel van deze mutaties als model voor menselijke ziekten dienen. Dit betekent dat we beter in staat zullen zijn om het genetische netwerk te begrijpen dat de ontwikkeling van gewervelde dieren, waaronder mensen, controleert.
De zebravis is gebruikt in wetenschappelijk onderzoek naar de ontwikkeling van een remedie of vorm van preventie voor kanker, melanoom en hart- en vaatziekten. Daar bovenop hebben ze ook geholpen nieuwe gebieden van de wetenschap te ontgrendelen op het gebied van het herstellen van schade aan het netvlies en het helpen versterken van het menselijk immuunsysteem.