Portland Ends ligt in het centrum van Portland, Oregon, in de middenberm van een parkway. Dit park, volgens het Guinness Book of World Records vanaf 1971, is het kleinste park ter wereld van slechts 452 vierkante inch - dat is slechts 2 voet breed! En daarnaast is Portland ook de thuisbasis van een 6000 hectare stedelijk bos - de grootste van zijn land.
De ruimte waar Mill Ends Park zit, zou de plek worden voor een lichtmast. Het park is ontstaan toen de lichtmast niet kon verschijnen en de lokale Ierse columnist Dick Fagan vanuit de tweede etalage naar de lege ruimte zat te staren. Fagan besloot om actie te ondernemen en plantte bloemen in de lege ruimte, en noemde het 'Mill Ends' na zijn column in de Oregon Journal. Sommige contextuele info, 'mill ends' zijn de vreemde, onbruikbare stukjes hout die overblijven in een molen. Op St. Patrick's Day in 1948 was het park officieel gewijd aan de stad Portland.
Bekend om zijn gevoel voor fantasierijke humor, schreef Fagan vaak over 'gedoe' in het park in zijn column, en over de vele beproevingen en beproevingen van de kabouterkolonie die in het park woonde. Hij publiceerde vaak werk over zijn ontmoetingen met zijn vriend en hoofd kabouter Patrick O'Toole. In Fagans geschriften over zijn ontmoetingen met O'Toole beweerde de leider van de kabouter dat Mill Ends Park 'de enige kabouterkolonie ten westen van Ierland' was! In 1969 stierf Fagan helaas aan kanker, maar sindsdien is het park nog steeds verzorgd door veel van de stedelingen in Portland en blijft het bloeien.
Voor en na de dood van Fagan zijn er veel verschillende dingen in het park geplaatst. Deze omvatten een klein zwembad voor vlinders, compleet met een duikplank, een fragment van de Oregon Journal gebouw waar Fagan werkte, een hoefijzer en zelfs een kleine kabouter die in 2001 gelukkig tegen zijn pot met goud leunde! In 2006 werd het park tijdelijk verplaatst vanwege wegwerkzaamheden op de parkway, maar het werd verplaatst naar zijn oorspronkelijke locatie met een feestelijk feest met onder andere Royal Rosarianen, doedelzakspelers en de eigen familie van Fagan, waaronder zijn weduwe Katherine.
Tot op de dag van vandaag leven de legenden van de kabouters nog steeds voort binnen de Fagan-familie. Een van Dick's zonen, Pat Fagan, staat erom bekend de ervaring van het park met zijn eigen zoon te delen, en het citeerde: "het is nog steeds de grootste kabouterkolonie ten westen van Ierland!"