De spiegel, vanuit je badkamer naar de zijkant van je auto, ze zijn overal en doen een heel eenvoudige klus; weerspiegelen. Of dat nu een weerspiegeling is van pure ijdelheid, om ervoor te zorgen dat je elke suikerachtige doughnut van je gezicht hebt gekregen, of om die idioot naast je te zien racen terwijl je rijstroken probeert te veranderen op de snelweg, een redder in nood en toch zijn ze zo eenvoudig. Vandaag gaan we een vraag beantwoorden die je waarschijnlijk nooit hebt overwogen, maar zodra je het hebt gehoord, stop je pas als je dit artikel hebt gelezen ...
Welke kleur is een spiegel?
De spiegel die je aan de voorkant van die kast hebt geplakt, is eigenlijk niets meer dan een substraat van natriumkalksilicateglas met een zilveren achterkant of meer in Lehman-termen, een zilveren blad van natronkalkglas. Dit natronkalkmengsel is eigenlijk wat het zijn ware kleur geeft, die eigenlijk groen is, ja groen. Je bent een zilverachtig wonder, groen, een vage groene kleur die ik je niettemin groen geef.
Hoe weten we dit?
In Grenada, Spanje in 2004, waren er 2 onderzoekers; Raymond L. Lee, Jr. en Javier Hernández-Andrés voerden een experiment uit in een van de populairste attracties van het Science Museum; de spiegeltunnels.
De spiegeltunnels zijn een contraption met 2 spiegels tegenover elkaar met 2 ooggaten voor de geïntrigeerde bezoeker om in te kijken. De onderzoekers ontdekten dat wanneer de reflectie van de spiegels over 50 heen en weer wordt gestuiterd keer wordt de groene golflengte de overheersende golflengte die we kunnen zien, en op onze beurt kunnen we de groenachtige waarheid eronder zien en voor alle ons wetenschappelijke nerds is de groene golflengte 552 nanometer of meer vaag ergens tussen 495 en 570 nanometer.
Waarom zien we de spiegel als puur reflecterend voor wat hem omringt??
“Ik weet zeker dat ik heb gehoord dat een spiegel eigenlijk wit is?"Nou, hier komt het leuke stukje binnen, de wetenschap achter de reflecties is dat wit inderdaad een beetje logisch is, omdat wit al het licht weerkaatst en op zijn beurt absorbeert zwart al het licht. Als het op wit aankomt, vraag je je natuurlijk af waarom die mok op je bureau of het shirt op je rug niet het tapijt van kleuren om je heen weerspiegelt.?
Eenvoudig, wit reflecteert alle kleuren in alle verschillende richtingen, in een proces dat bekend staat als een diffuus reflecteren, terwijl spiegels kleuren direct terug in de richting weerspiegelen die eruit zien als een geconcentreerde bron, die bekend staat als een spiegelende reflectie. Dit stelt ons in staat om het object te zien zoals het is vóór de reflectie.
Als je bijvoorbeeld een blauw vierkant ophoudt met een letter 'B' erop voor een witte achtergrond, zal het niets zichtbaars weergeven, maar als je datzelfde blauwe vierkant voor een spiegel houdt zul je niets zien minder dan het exacte vierkant met de letter 'B' in achterwaartse richting teruggekaatst.
Dus daar hebben we het, een vraag die je niet eens wist dat je wilde vragen, is eindelijk beantwoord, al die lange getekende notulen die zich niet konden concentreren, zijn eindelijk verbannen. De eenvoudige spiegel is niets meer dan een groenachtig blokje natronkalk met een glanzende rug. Eén ding is echter waar, ik wil echt naar Grenada en zie deze spiegeltunnel voor mezelf ...