Ik heb het voor het eerst opgepikt Americanah op aanbeveling van een vriend. Ik was niet bekend met de auteur, Chimamanda Ngozi Adiche, of een van haar eerdere werk, en ik dook erin zonder heel goed te weten wat ik kon verwachten.
Wat ik ontdekte, was een aangrijpende, ongelooflijk openhartige roman over ras, liefde en het gevoel van isolatie dat je niet alleen voelt wanneer je op een nieuwe plek aankomt, maar ook wanneer je naar huis terugkeert. Het is grappig en bijtend en soms donker, maar altijd helemaal oprecht.
Ifemelu blijft zowel bevoegd als krachtig, onberouwvol over de ruimte die ze in de wereld inneemt.
Americanah volgt Ifemelu, een slimme en koppige Nigeriaanse vrouw die emigreert naar de VS op een studentenvisum.
Het karakter van Ifemelu is naar mijn mening het absoluut beste deel van dit boek; in al mijn jaren van roman lezen, heb ik nog nooit een personage ontmoet dat erg op haar lijkt. Ze is niet bijzonder luid, uitgaand, onbevreesd of zelfs vriendelijk, en toch blijft ze zowel bekrachtigd als krachtig, onberouwvol over de ruimte die ze in de wereld inneemt.
Ifemelu is onfeilbaar openhartig en beschrijft de samenleving zoals ze het ziet met een botte eerlijkheid die haar soms onaangenaam maakt. Toch vertrouw je haar, zelfs als je haar niet mag, haar waarnemingen snijdend en hartverscheurend authentiek.
Een goed deel van het boek speelt zich af in een reeks flashbacks die het leven beschrijven dat Ifemelu voor zichzelf probeert te bouwen, eerst in Nigeria met haar tienerliefde Obinze, en daarna alleen op Amerikaanse bodem. Sommige van zulke momenten zijn hartverwarmend en welvarend, anderen ellendig en vernederend, maar ze worden allemaal compleet met inzichtelijke, soms ongemakkelijke perspectieven op het Amerikaanse leven en de manier waarop de race een rol speelt in de menselijke ervaring..
Ze kan aangeven waar de samenleving tekort schiet zonder te grijnzen of neerbuigend te zijn.
De onopvallende stem van Ifemelu is perfect geschikt om deze gevoelige onderwerpen aan te pakken. Ze kan aangeven waar de samenleving tekort schiet zonder te grijnzen of neerbuigend te zijn. Je zegt dat ras geen probleem was, omdat je wou dat het dat niet was. We wensen allemaal dat dit niet het geval was, legt Ifemelu uit tijdens een diner in Manhattan, net nadat Obama de presidentskandidaat werd.
Maar het is een leugen. Ik kwam uit een land waar racen geen probleem was. Ik zag mezelf niet als zwart en ik werd pas zwart toen ik naar Amerika kwam.
Americanah is verreweg het belangrijkste boek dat ik dit jaar heb gelezen. Het breekt stereotypen af en daagt sociale normen uit met een buitengewoon onbevreesde literaire stem die me hongerig van bladzijde naar bladzijde deed keren.
Voeg hem deze zomer toe aan je leeslijst. Je zult er geen spijt van krijgen.