Ik was zo opgewonden toen de gelegenheid zich voordeed om naar Mexico City te reizen. Cultuur! Voedsel! Azteekse piramides! Ik had Mexico eerder bezocht, maar alleen strandresorts zo afgesloten van het echte Mexicaanse leven dat ze net zo goed op de maan hadden kunnen zijn. Dit was anders; dit was de kans om een volk en een cultuur te leren kennen die zo oneerlijk en ten onrechte werden gestigmatiseerd door de Amerikaanse media dat meer dan één Amerikaan zijn neus opknoopte toen ik hen vertelde over mijn aanstaande reis.
De details van mijn (volkomen veilige, ongelooflijk leuke) bezoek aan centraal Mexico zijn echter voor een andere keer. Vandaag wil ik het hebben over een bijzonder geweldige ervaring: Mijn bezoek aan het huis van Frida Kahlo.
Frida Kahlo is misschien wel de beroemdste en invloedrijkste kunstenaar van Mexico. Ze werd slechts een paar jaar voor de Mexicaanse revolutie in Coyoacan (een wijk in Mexico City) geboren. Ze leefde een gepassioneerd, kleurrijk leven naast schilders, dichters en revolutionairen..
Om door het huis te lopen waar ze was opgevoed, het huis waar ze in stierf, het huis waarin ze haar beroemdste werken schilderde, was een ervaring waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze zou hebben en die ik nooit zal vergeten. Hoewel ze al lang voordat ik geboren werd, stierf, had ik het gevoel dat ik haar tenminste gedeeltelijk kende. En hoewel ze zichzelf nooit een leraar noemde, kunnen we zoveel van haar leren.
Omarm wat jou speciaal maakt, ook al is het vreemd
Frida, met haar kenmerkende unibrow en harige bovenlip, was niet conventioneel aantrekkelijk. Maar toch, als ze ervoor werd bekritiseerd, sloeg Frida geen oog, en ze deed nooit een poging om zichzelf te veranderen ten voordele van anderen. Frida schilde haar dikke voorhoofd in haar eigen zelfportretten, met dien verstande dat het deel was van wat haar maakte haar. Ze vond kracht in zelf aanvaarding, en vertelde de wereld dat ze haar niet durfde te veranderen.
Het leven, hoe pijnlijk ook, is de moeite waard om te leven
Frida leefde een moeilijk leven gevormd door verlammende pijn. Ze leed aan polio als een jong meisje, waardoor een van haar benen verdord en achtergebleven was.
Ik ben blij om te leven zolang ik kan schilderen.
Toen, op 18, zat Frida in een gruwelijk trolley-auto-ongeluk dat haar zou dwingen een korset te dragen om haar ruggengraat de rest van haar leven te ondersteunen. Daarna was geen enkele dag van haar leven vrij van pijn.
Toch hield Frida ervan te leven. Jarenlang in haar leven was ze volledig bedlegerig, het uitzicht op de binnenplaats van haar huis (die ze vanuit een spiegel aan de muur boven haar bed hing) had alleen echt contact met de buitenwereld - en toch gaf ze zich niet over aan pijn of verdriet . Ik ben niet ziek. Ik ben gebroken, schreef ze in haar dagboek. Maar ik ben gelukkig om te leven zolang ik kan schilderen.
Liefde waar je vandaan komt
Frida werd geboren bij een Duitse vader en een Mexicaanse moeder die van overwegend inheemse afkomst was. Haar liefde voor deze mix van culturen is duidelijk in elk aspect van Frida's leven, van haar kunst tot haar gevoel voor stijl en de manier waarop ze haar huis decoreerde. Frida trots gekleed in traditionele Mexicaanse stijlen, en haar huis was vol met Mexicaanse volkskunst en pre-Spaanse artefacten.
Het leven is beter met kleur
Frida hield van kleur. Haar huis, dat ze deelde met de beroemde Mexicaanse muralist Diego Rivera, was een opvallend koningsblauw. Rood, oranje, geel en groen worden zelfs in de ongelukkigste van haar kunst gevonden. Meer dan dat, ze kleedde zich in felgekleurde kleding en sneed verse bloemen uit haar tuin om in haar haar te dragen. Frida's leven, hoe pijnlijk ook, was levendig en vol gelach en helderheid. We kunnen allemaal leren van de manier waarop ze schoonheid verkoos boven verdriet en kleur boven pijn.
Excuses nooit voor je kracht
Frida beroemd (of misschien berucht) zei: ik ben een bitch geboren. Ik ben een schilder geboren. Deze vrouw was een baas. Ze doorstond zoveel meer dan ik (of iemand van ons) zich kon voorstellen en toch kwam ze er nog steeds uit.
Ik ben een teef geboren. Ik ben een schilder geboren.
Ze was niet stil, ze was niet ingetogen, ze maakte zich geen zorgen dat haar kracht, macht of succes anderen zou intimideren. Frida verontschuldigde zich nooit voor haar kracht, haar kunst, haar politiek of haar seksualiteit en dat hoefde ze ook niet. Ze was gewoon wie ze was.
Frida heeft me geleerd om zonder angst te beminnen. Ze leerde me dat pijn onvermijdelijk is, maar het hoeft mij niet te beheersen. Ze leerde me gepassioneerd te blijven, het vuur te stoken dat het leven de moeite waard maakt.
En voor deze lessen zal ik haar nooit kunnen terugbetalen.